تاثیر تمرین استقامتی برغلظت tnf? سرم در موش های مبتلا به سرطان پستان

هدف از پژوهش حاضر مطالعه تاثیر یک دوره تمرین استقامتی بر سطوح tnf-? سرمی و نسبت رشد حجم تومور در موش های ماده نژاد بالب/سی مبتلا به تومور سرطان پستان بود. به این منظور تعداد 32 سر موش بالب سی ماده (4 تا 5 هفته، میانگین توده بدنی 17 گرم)، از موسسه پاستور خریداری و به حیوان خانه دانشگاه منتقل شدند. پس از یک هفته آشناسازی با محیط(نور، دما و رطوبت)، موش ها به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند و یک گروه به مدت 8 هفته تمرینات استقامتی را انجام دادند و گروه دیگر به زندگی خود ادامه دادند. پس از آن همه موش ها با تزریق سلول های سرطانی وابسته به گیرنده استروژن، سرطانی شدند و پس از پیدایش تومور، نیمی از موش های تمرین کرده و نیمی از موش های تمرین نکرده تمرینات استقامتی را انجام دادند. با این توضیحات پژوهش حاضر دارای چهار گروه هشت تایی، گروه 1؛ ورزش-تومور-ورزش (ete)، گروه 2؛ ورزش-تومور-استراحت (etr)، گروه 3؛ استراحت-تومور-ورزش (rte)، گروه 4؛ استراحت-تومور-استراحت (rtr)، می باشد. این تمرینات در دو هفته اول با شدت 50 درصد vo2max شروع شد و در نهایت در هفته هشتم به 75 درصد vo2max رسید. تمرین استقامتی بعد از ایجاد تومور نیز با شدت بین 55 تا 70 درصد vo2max و به مدت 6 هفته اجراشد. بعد از اتمام تمرینات میزان tnf-? سرمی با روش الایزا اندازه گیری شد. داده ها با آزمون های کروسکال- والیس، تحلیل واریانس یک طرفه، ضریب همبستگی جزیی و پیرسون در سطح معنی داری 05/0? p تعیین و کلیه روش های آماری با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 تجزیه و تحلیل شد. نتایج آزمون کروسکال- والیس نشان داد که میزان tnf-? سرمی در بین گروه های پژوهش تفاوت معنی داری دارند (0001/0=p)، هم چنین در این رابطه نتایج آزمون من ویتنی با تعدیل بونفرنی نشان داد که بین گروه ورزش-تومور-ورزش با گروه ورزش-تومور-استراحت (002/0=p)، و بین گروه ورزش-تومور-ورزش با گروه استراحت-تومور-استراحت (006/0=p)، گروه ورزش-تومور-استراحت با گروه استراحت-تومور-ورزش (001/0=p) و هم چنین گروه استراحت-تومور-ورزش با گروه استراحت-تومور-استراحت (001/0=p)، تفاوت معنی دار وجود دارد. نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که نسبت رشد حجم تومور در بین گروه-های پژوهش تفاوت معنی داری دارند (0001/0=p)، هم چنین در این رابطه نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که بین گروه ورزش-تومور-ورزش با گروه استراحت-تومور-استراحت (011/0=p)، و هم چنین بین گروه استراحت-تومور-ورزش با گروه استراحت-تومور-استراحت (003/0=p)، تفاوت معنی دار وجود دارد. نتایج آزمون ضریب همبستگی جزیی تعدیل شده با گروه و ضریب همبستگی پیرسون به تفکیک در گروه های پژوهش بین سطوح tnf-? سرمی با نسبت رشد حجم تومور ارتباط معنی داری وجود دارد (05/0? p). این نتایج بیان گر آن است که ورزش منظم استقامتی و با شدت متوسط باعث کاهش سطوح tnf-? سرمی و نسبت رشد حجم تومور می گردد و نتیجه گیری کرد که انجام فعالیت بدنی منظم به عنوان مکمل و در کنار سایر روش های درمانی در بهبود درمان تومور موثر است.